Er zitten op dit moment geen producten in je winkelwagen.
Winkelwagen
Er zitten op dit moment geen producten in je winkelwagen.
In deze blog worden de ins- en outs beschreven van het snoeien van verschillende soorten rozen. We vertellen je waarom het nodig is dat je je rozenplant goed snoeit, wanneer het beste moment is om je rozen te snoeien en hoe je dat dan het beste kunt doen. Als laatste lichten we toe welk gereedschap je het beste kunt gebruiken om de verschillende soorten rozen te snoeien.
Waarom je rozen snoeit, is voor elke soort hetzelfde. Rozen snoei je vooral om de vorming van sterke jonge scheuten te bevorderen. Met een regelmatige snoeibeurt wordt het oude, dode en zieke hout weggehaald. Dit stimuleert de ontwikkeling van nieuwe, jonge scheuten waardoor je uiteindelijk meer bloemen aan je struik krijgt. Snoeien zorgt er natuurlijk ook voor dat de plant zo klein blijft als jij wilt.
Niet elke roos heeft dezelfde snoeitijd. Sommige rozen moeten eind winter of begin lente gesnoeid worden en andere weer in de herfst. Hieronder wordt voor de verschillende soorten rozen uitgebreid beschrijven wanneer en hoe je ze het beste kunt snoeien.
Snoeitip: Snoei niet als er vorst verwacht wordt. De gesnoeide takken kunnen dan gaan splijten.
De soorten rozen die worden uitgelicht zijn:
Klimrozen ontstaan vaak spontaan uit grootbloemige rozen of trosrozen. De klimrozen moeten gesteund en aangebonden worden, want op zichzelf kunnen ze niet klimmen.
Direct na het planten is een beginsnoei nodig. Probeer bij de beginsnoei de klimroos zo te snoeien dat er meerdere stammen worden gevormd die dicht bij de grond dikke takken ontwikkelen. Haal vervolgens beschadigde en gebroken scheuten weg, deze belemmeren de groei van de sterke scheuten. Scheuten die door het hart van de struik groeien moeten worden teruggesnoeid. Tot slot moeten sterke, gezonde scheuten die tussen 75 en 90 cm lang zijn worden getopt. Snoei bij deze scheuten de laatste 10 cm om vertakking te bevorderen.
Als de herfst is aangebroken is het tijd voor de onderhoudssnoei van de klimroos. De beste tijd hiervoor is in het begin of midden van de herfst. Knip dan dode, zieke of beschadigde takken en scheuten af van de klimroos. Doe dit zo dicht mogelijk bij de grond. Dit stimuleert de groei en productie van krachtige nieuwe scheuten. Het is belangrijk om elk jaar in de herfst ongeveer een derde van de oudste bloeiende takken weg te halen om ruimte te creëren voor nieuwe scheuten. Als de bloemen van de zijscheuten zijn uitgebloeid in de herfst, kort deze dan met twee derde van de totale lengte in. Knip als laatste scheuten af die elkaar bijna kruisen.
Na langere tijd zonder onderhoudsnoei verwaarloost een klimroos. Een verwaarloosde klimroos is gelukkig nog wel te redden! Klimrozen kunnen namelijk zonder snoei toch jarenlang in leven blijven. Al is dit niet aan te raden natuurlijk. Ze worden dan namelijk onderaan vaak kaal en er worden minder en kleinere bloemen gevormd. Mocht de klimroos toch lang niet gesnoeid zijn, is dit te verhelpen met een zware snoei. Het beste is om de zware snoei in meerdere fasen uit te voeren om de kans op uitlopers te verminderen. Snoei aan het einde van de winter alle oude takken met ongeveer twee derde terug op een gezonde knop of scheut. Verwijder vervolgens in het tweede jaar alle dunne of zwakke scheuten en haal ook meteen afgestorven takken weg.
De klimroos kan je het beste snoeien met een snoeischaar of takkenschaar. Met een goede snoeischaar wordt het snoeien van struiken, bloemen en planten een gemakkelijke klus. Gebruik bij het snoeien van de klimroos een snoeischaar met papegaaienbek voor het snoeien van jong hout en bloemen. Voor hard hout is een snoeischaar met aambeeld, takkenschaar of takkenzaag aan te bevelen. Met dit gereedschap pak je moeiteloos dikke takken aan.
Struikrozen worden vaak geplant door de kleurige en vaak geurende bloemen. Sommige struikrozen krijgen daarnaast ook vruchten. De vruchten worden rozenbottels genoemd. Struikrozen bloeien zowel met trossen als alleenstaande bloemen.
De beginsnoei is nodig na het planten van de struikroos. Haal net als bij de andere rozen beschadigde en gebroken scheuten weg en snoei scheuten terug die door het hart van de struik groeien. Knip vervolgens sterke en gezonde scheuten af op 7 tot 15 cm van de grond. Probeer dit boven een naar buiten gerichte knop te doen om ervoor te zorgen dat het hart niet dichtgroeit.
De beste tijd voor een onderhoudssnoei van de struikroos is aan het einde van de winter of in het begin van de lente. Om de productie van nieuwe scheuten te stimuleren moet de struikroos elk jaar worden gesnoeid. Knip eind winter of begin lente alle dode of beschadigde takken en scheuten zo dicht mogelijk bij het gezonde hout af. Snoei eventueel een derde tot de helft af van de gezonde takken om de struik klein te houden. Wederom is het verstandig om boven een naar buiten gerichte knop te snoeien. Verwijder tijdens de onderhoudssnoei een of twee oude, verharde takken zo dicht mogelijk bij de voet en knip zwakke scheuten weg. Knip na de bloei, de uitgebloeide scheuten met een derde af.
Struikrozen groeien na verloop van tijd van nature dicht. Het wordt dan een lelijke struik van dunne, zwakke en dode takken. Met een zware snoei is dit te verhelpen, maar dit kan het beste in fases. Knip in de eerste fase, eind winter, de helft van de oude takken zo dicht mogelijk bij de grond af. Kort dan de resterende takken in tot ongeveer de helft. Verwijder in de zomer erna, fase twee, alle dunne of zwakke scheuten helemaal. Laat alleen de sterke gezonde delen heel.
Bij de struikroos is het sterk aan te raden om dikke leren handschoenen te dragen tijdens het snoeien, omdat er scherpe doorns aan kunnen zitten. Verder snoei je de struikroos het beste met een snoeischaar of takkenschaar. Zorg dat je gereedschap geslepen is om verwondingen van de plant te voorkomen. Met een goed geslepen snoeischaar, is het niet moeilijk om een struikroos te snoeien. Dikkere of hardere takken zijn echter gemakkelijker te knippen met een takkenschaar.
Trosrozen staan bekend om hun kleurige en vaak geurende bloemen. Zoals de naam al doet voorspellen, draagt de trosroos haar bloemen in trossen. Deze kunnen variëren tussen de 3 en 25 bloemen. De bloemen bloeien helemaal open en bloeien vaak door tot de eerste vorst in het najaar.
Probeer bij de beginsnoei van trosrozen zo te snoeien dat er een meerstammige roos wordt gevormd, die dicht bij de grond sterke scheuten ontwikkelt die uitgroeien tot een evenwichtig takkengestel. Hiervoor moet je beschadigde of gebroken scheuten en scheuten die door het midden groeien verwijderen. Knip bij de trosroos alle sterke en gezonde scheuten af tot ongeveer 7 tot 15 cm van de grond. Probeer de scheut af te knippen boven een naar buiten gerichte knop zodat het hart niet dicht groeit.
Het doel van de onderhoudssnoei bij trosrozen is de vorming van een open struik voor goede luchtcirculatie rond de takken. De trosroos moet elk jaar worden gesnoeid om al het oude, dode hout te verwijderen om zo de vorming van nieuwe scheuten te stimuleren. Knip daarom elk jaar aan het einde van de winter of in het begin van de lente alle dode, zieke of beschadigde takken en scheuten zo dicht mogelijk bij het gezonde hout af. Probeer ook hier weer terug te snoeien op een naar buiten gerichte knop. Verwijder zwakke scheuten en haal een teveel aan oude stronken weg. Kort vervolgens scheuten in die elkaar gaan kruisen en takken die langs elkaar schuren. Door het schuren kan de schors beschadigen. Tot slot, knip de eerste 4 jaar resterende takken af op ongeveer 10 cm boven het punt waar de groei van het voorgaande jaar ophoudt. Knip na deze 4 jaar deze takken af op ongeveer 25 cm boven de grond.
Als de roos al een langere tijd niet gesnoeid is groeit deze dicht en produceert de roos niet tot nauwelijks nog nieuwe bloemen. Ook valt de plant snel ten prooi aan ziekten en plagen. Met een zware snoei is dit gelukkig wel te verhelpen. Doe dit bij voorkeur in fasen voor een grotere kans op succes. Knip in de winter de helft van de oude takken dicht bij het het takkengestel af. Laat hierbij stompjes van 2,5 tot 5 cm zitten, want hieruit ontwikkelen zich nieuwe scheuten. Dat was fase een, fase twee is de volgende winter. Verwijder dan alle zwakke scheuten en kort de sterke takken in tot 25 cm boven de grond.
Door de doornen is het aan te raden om handschoenen aan te doen bij het snoeien van de trosroos. Snoeien gaat gemakkelijk met een snoeischaar, maar dikkere takken kan je het beste met een snoeizaag doen. Met een goede snoeischaar, wordt het snoeien van verschillende struiken, bloemen en planten een gemakkelijke klus. De trosroos is er hier een van. Gebruik een snoeischaar met papegaaienbek voor het snoeien van jong hout en bloemen. Voor het snoeien van hard-, dood of stug hout is het gebruik van een snoeischaar met aambeeld aan te bevelen. Een takkenzaag is dan weer uitermate geschikt voor het afzagen van de dikkere takken van de trosroos.
Ramblerrozen zijn vaak botanische rozen en worden regelmatig toegepast als muurstruik. De ramblerroos draagt haar bloemen in trossen en elke tros kan bestaan uit 3 tot 21 bloemen. De bloemen vormen zich aan korte zijtakken die uit grotere takken van de voorgaande jaren komen. De ramblerroos bloeit vaak maar een keer in het jaar, midden in de zomer en heel uitbundig.
Ook bij de ramblerroos is het belangrijk om meteen na het planten een beginsnoei te doen. Probeer de ramblerroos zo te snoeien dat er een meerstammige plant wordt gevormd die dicht bij de grond sterke scheuten ontwikkeld. Haal hiervoor eerst beschadigde of gebroken scheuten weg. Snoei daarna scheuten weg die door het hart van de rozenstruik groeien. Knip als laatste de sterke en gezonde scheuten terug naar 30 tot 40 cm boven de grond.
Knip in de herfst dode, zieke of beschadigde takken zo dicht mogelijk bij de grond af. Haal van de ramblerroos elk jaar ongeveer een derde van de oudste bloeiende takken weg. Hiermee maak je ruimte voor nieuwe schuiten. Knip vervolgens scheuten af die elkaar bijna kruisen of scheuten die beschadigd zijn. Bind de overige scheuten vast aan een steun om beschadiging te voorkomen. Knip tot slot na de bloei de uitgebloeide zijscheuten tot ongeveer 10 cm boven de aanhechting af.
Ramblerrozen die verwaarloost zijn veranderen in een wirwar van zwakke en dunne takken. Dit zorgt er niet alleen voor dat de roos snel vatbaar wordt voor ziektes, maar ook dat er bijna geen bloemen meer gaan bloeien. Deze verwaarlozing is op twee manieren te verhelpen. De eerste is de gehele roos aan het einde van de zomer tot op de grond af te knippen. Als je de tweede manier wilt toepassen is het belangrijk om dat in fasen te doen. Bij deze werkwijze snoei je eind winter alle oude takken terug tot ongeveer 45 cm van de grond. Dit zorgt ervoor dat de roos geprikkeld wordt tot het vormen van nieuwe scheuten. Snoei vervolgens begin zomer dode en zieke scheuten weg en verwijder zwakke takken. Bind de sterke scheuten vast aan de klimsteun en knip eventueel nog maximaal 10 cm van de tak af.
Je kunt het beste een snoeischaar, takkenschaar of snoeizaag gebruiken voor het snoeien van de ramblerroos. Met een goede snoeischaar, wordt het snoeien van de ramblerroos een eitje. Er zijn 2 verschillende snoeischaren: de papegaaienbek snoeischaar en een snoeischaar met aambeeld. Het grootste verschil tussen de twee is dat je met een papegaaienbek wat minder grote takken kan snoeien, maar omdat deze niet veel aan de ramblerroos zitten is dit type snoeischaar uitermate geschikt voor de ramblerroos. Met een takkenschaar zou je de eventueel aanwezige hardere takken kunnen snoeien. Als je de ramblerroos gaat snoeien is het wel verstandig dikke leren handschoenen aan te trekken.
Grootbloemige rozen zijn misschien wel de meest geteelde winterharde struiken ter wereld. Ze produceren trossen van drie of meer bloemen, meestal aan scheuten die dat zelfde seizoen zijn gevormd, en bloeien vaak meerdere keren per jaar.
Probeer ook bij de beginsnoei van de grootbloemige roos zo te snoeien dat er een meerstammige roos wordt gevormd, die dicht bij de grond sterke scheuten ontwikkelt die uitgroeien tot een evenwichtig takkengestel. Haal hierbij beschadigde scheuten weg en snoei scheuten terug die door het hart groeien. Knip vervolgens gezonde scheuten terug tot ongeveer 7 tot 15 cm van de grond en probeer daarbij terug te knippen boven een naar buiten gerichte knop.
Het doel van de onderhoudssnoei bij grootbloemige rozen is, hetzelfde als bij trosrozen, dat de roos na de snoei een open struik is met een goede luchtcirculatie. Ook dit type roos moet elk jaar gesnoeid worden om de vorming van nieuwe scheuten te stimuleren. Doe dit door eind winter of begin lente alle slechte takken en scheuten zo dicht mogelijk bij het gezonde hout af te knippen. Verwijder vervolgens de zwakke scheuten en scheuten die door het midden groeien. Ook bij de grootbloemige rozen is het belangrijk om scheuten die elkaar dreigen te kruisen af te knippen. Als deze langs elkaar af groeien schuurt de schors kapot waardoor er een wond ontstaat. Door de wond kunnen ziekten naar binnen dringen. De resterende takken kun je het beste 25 cm boven de grond afknippen en ook nu weer boven een naar buiten stekende knop. Dunne scheuten kunnen 15 cm worden ingekort.
Rozen die niet gesnoeid worden, groeien dicht. En aan rozen die dicht zijn gegroeid, komen bijna geen bloemen. Ook worden ze een prooi voor ziekten en plagen. Verhelp dit met een zware snoei, bij voorkeur in fasen, om het herstel te bevorderen. Begin door in de winter de helft van de oude takken dicht bij het takkengestel af te knippen tot tussen de 2,5 en 5 cm. Hieruit ontwikkelen nieuwe scheuten. Verwijder vervolgens in de volgende winter de rest van de oude takken en snoei zwakke takken helemaal af.
Grootbloemige rozen kunnen het best worden gesnoeid met een takkenschaar of snoeischaar. Indien nodig kun je ook een takkenzaag gebruiken voor dikkere takken. Let er wel op dat je de struik niet te veel beschadigd met het zagen. Met een goede snoeischaar, wordt het snoeien van de grootbloemige roos een gemakkelijke klus. Voor het jonge hout is een snoeischaar met papegaaienbek erg geschikt. Hard, dood of stug hout is het makkelijkst te snoeien met een snoeischaar met aambeeld bek. Voor dit laatste kun je natuurlijk ook een takkenzaag gebruiken.
